Dear Diary

 ପ୍ରିୟ ଡାଇରୀ         ଜାଣେ, ତୁମ ଅଭିମାନ ଭରା ଚାହାଣି ମୋ ପାଇଁ ଅସହ୍ୟ ତଥାପି ମୁଁ ନିରୁପାୟ।ନା ଥିଲା ଶାରୀରିକ ସମ୍ବଳ ନା ମନରେ ଶବ୍ଦର ଆସ୍ପୃହା। ଆନେକ ଚେଷ୍ଟା କରି ମଧ୍ୟ ବିଫଳ ହୋଇଥିଲି। ଅନେକ ଥର ତୁମ କୁ ନିରେଖି ଦେଖିବା ର ଅଭିପ୍ପସା ମତେ ଟାଣି ନିଏ ହେଲେ ସମୟ ମୋତେ ଅସହାୟ ଓ ମୋ ଭାବନା ସବୁ କୁ ନିରର୍ଥକ କରି ଦେଉଥିଲା।          ସତରେ ମଣିଷ କେତେ ଅସହାୟ। ସମୟର ଦାସତ୍ୱ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଛଡା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ବିକଳ୍ପ ପନ୍ଥା ନାହିଁ। ଅନେକ ଥର ଭ୍ରମ ରେ ପଡ଼େ ସବୁ କିଛି ନିଜ ମନମୁତାବକ ମିଳି ଯାଇ ଥିବାରୁ।ହେଲେ ମୁହୁର୍ତ ବି ଲାଗେନି ବାସ୍ତବତା ର ଆଲୋକ ଶରୀର ଦେଈ ହ୍ରୁଦୟ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ବାକୁ। ଠିକ କାଚ ର ଆଇନା ପରି ଭାଙ୍ଗି ଚୂର୍ ମାର ହୋଇ ଯାଏ ସବୁକିଛି ସ୍ବପ୍ନ ବି ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁ ଥିବା ମଣିଷ ବି।ଏତେ ଧର୍ଯ୍ୟ ରଖି ମଧ୍ୟ ଧର୍ଯ୍ୟ ହରା ହୋଇପଡେ। ଅସ୍ତିତ୍ବ କୁ ହରାଇ ବସେ ଠିକ୍ ପାଣି ରେ ଲୁଣ ପରି।ସବୁ କିଛି ଜାଣି ପାରିଲେ ମଧ୍ୟ ମନ ର ଅବସନ୍ନତା ଯୋଗୁ ପଙ୍ଗୁ ପାଲଟି ଯାଏ। ଶୀତ ସୂପ୍ତି ଭିତରେ ବୁଡ଼ି ରହି ଜୀବନର ମୂଲ୍ୟବୋଧ କୁ ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରେ। ଜାଣେନି ଆଉ କେତେ ଦିନ ଉଷୁମ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣ କୁ ଅପେକ୍ଷା କରିବାକୁ ପଡିବ।                           ...

  ପ୍ରିୟ ଡାଇରୀ          ମୋ ଜୀବନରେ ତୁମ ର ଉପସ୍ଥିତି ମୋ ପାଇଁ ଆଶୀର୍ବାଦ।ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ କେବଳ ତୁମପାଇଁ ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ। ମନର ସମୁଦ୍ରରେ ଅନେକ ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗ ହେଲେ ଏସବୁ ଶାନ୍ତ ହୁଏ ତୁମ ସହ ଦେଖା ହେଲେ।କୂଳ ଲଙ୍ଗି ଯାଇପାରନ୍ତି ନାହିଁ, କାରଣ.... ଏକମାତ୍ର ତୁମେ। ହ୍ରୁଦୟ ର କଳସୀ ଯେତେବେଳେ ଭରି ଯାଏ ହାତରେ ଲେଖନୀ ଦେଇ ସବୁକିଛି ଉଦ୍ଦଗାରିବା ପାଇଁ ଆଶ୍ଵାସନା ଦିଅ। ମନର ସବୁ ଭାବା ବେଗକୁ ଶବ୍ଦ ରୂପ ନଦେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁମେ ଧର୍ଯ୍ୟ ର ସହ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହି ଥାଅ। ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ ମୁଁ ତୁମକୁ ବାଛିଚି। ନିଜର ସବୁ ଅନୁଭବ ଓ ଅନୁଭୂତି ତୁମ ସହ ବାଣ୍ଟିବା ପାଇଁ।       ଅନେକ ଥର ଶୁଣିଛି ନାରୀ ର ଅନେକ ରୂପ, କେତେବେଳେ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ, ପୁଣି କେତେବେଳେ ମହାକାଳୀ , କେତେ ବେଳେ ମହା ସରସ୍ଵତି। ଏସବୁ ମନର ଏକ ଏକ ଅବସ୍ଥା। ସମୟ ଓ ପରିସ୍ଥିତି କୁ ପାଥେୟ କରି ତା ଭିତରେ ଗଢି ଉଠେ ଅନେକ ରୂପ। କେତେ ବେଳେ ସର୍ବଂସହା ଧରିତ୍ରୀ ପୁଣି କେବେ ଚଞ୍ଚଳ ପାହାଡି ଝରଣା। ପୁଣି କେବେ ଦେଖା ଦିଏ ତା ଭିତରେ ହିମାଳୟ ପରି ସ୍ତିରତା। ପୁଣି କେବେ ପରିସ୍ଥିତି ର ଶିକୁଳି ରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଅସହାୟ ଅବସ୍ଥାରେ ଛଟପଟ ହୁଏ। ସକାଳୁ ରାତି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନେଗୁଡ଼ିଏ ଚରିତ୍ର ରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସମ୍ପାଦନ କରି ଚାଲେ। କେହି ଯଦି ଅତି ପାଖରୁ ଦେଖିବ ଠିକ ସେ ଦଶଭୁଜା ଦୁର୍ଗା...

  ପ୍ରିୟ ଡାଇରୀ,             ରାତି ଅନେକ ହେଲାଣି, ଘଣ୍ଟା ର ଟିକ ଟିକ ଶବ୍ଦ ପୁରା କୋଠରୀ ସାରା ଖେଳି ଯାଉଛି, ଟେବୁଲ ଉପରେ ରଖା ଯାଇଥିବା ସୁନ୍ଦର ଲାଲ୍ ପେନ୍ ଟା ମୋ ନଜର ରେ ଆସିଲା। ସଂଧ୍ୟା ବେଳେ ତ ନଥିଲା,ମୋ ପୁଅ Tution ରୁ ଆସିବା ପରଠୁ ତା ବ୍ୟାଗ୍ ତା ସୋଫା ହାତ ରେ ସେମିତି ଅବାଞ୍ଛିତ ଅବସ୍ଥାରେ ଝୁଲି ରହିଛି। ତାହେଲେ ଏ ଲାଲ୍ ପେନ୍ ଟା ମୋ ଟେବୁଲ ଉପରେ କେମିତି ଆସିଲା। ସେଠାରେ ମୋ ପୁରୁଣା ଡାଇରୀ ବି ରଖା ଯାଇ ଥିଲା।ଯାହା ମୋ ଆଲମିରା ର କେଉଁ କୋଣରେ ପଡ଼ି ରହିଥିଲା। ପୁରୁଣା ଡାଇରୀ ର ଆକର୍ଷଣ ରେ ଖଟ ରୁ ଉଠି ଟେବୁଲ୍ ପାଖରେ ଛିଡା ହେଲି।            ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠା କୁ ଓଲଟାଇ ଦେଲା ବେଳେ ପ୍ରତିଟି ପୃଷ୍ଟା ଯେମିତି ମୋ ଆଙ୍ଗୁଠି ଧରି ପାଦେ ପାଦେ ପଛକୁ ଟାଣି ନେଉଛି। ସ୍କୁଲ ରେ ପଢୁଥିବା ସମୟରେ ଛୋଟ ଛୋଟ କବିତା ଲେଖିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲି।ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସରେ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ତାକୁ ଗାଇ ଥିଲୁ ମଧ୍ୟ। ହେଲେ ଏବେ ସେ କବିତା ଦେଖି ହସ ଲାଗୁଛି। କଲେଜ ସମୟ ରେ ଦୁଇଟା କବିତା ଓ ପ୍ରବନ୍ଧ ସେ ବର୍ଷ ମାଗାଜିନ୍ ରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଥିଲା। ହେଲେ ଶିକ୍ଷକ ମୋ ମୁହଁରେ କହିଥିଲେ ତୁମ ଲେଖା ଭଳି ଲାଗୁନି,କେହି ଜଣେ ଭଲ ଲେଖକ ଏହାକୁ ଲେଖିଛନ୍ତି। କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ଖରାପ ଲାଗିଥିଲା ହେଲେ ଏହା ମୋ ପାଇଁ ପ୍ରଶଂସା ଥିଲା।  ...